(κείμενο που μοιράστηκε στο vegan festival της 09/07/2017)
Το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, εκτός από την καθιέρωση ενός νέου είδους εκμεταλλευτικών σχέσεων όπου τα αφεντικά καρπώνονται τον κόπο των εργαζόμενων, η άγρια εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων εντατικοποιείται και ο φυσικός κόσμος λεηλατείται, κατορθώνει και κάτι ακόμα. Αλλοτριώνει τον άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό που τον αποσυνδέει πλήρως από τον τρόπο που παράγονται τα προϊόντα που χρησιμοποιεί, δίνοντας του ως βασική ιδιότητα την ιδιότητα του καταναλωτή. Οι φρικαλεότητες που κρύβονται πίσω από τους τοίχους των σφαγείων, για τον καταναλωτή είναι απλά κρέας, αυγό, γάλα, ρούχο. Ο βιγκανισμός είναι το κίνημα που αναδεικνύει το από που προέρχονται αυτές οι “πρώτες ύλες” των ζωικών προϊόντων κάθε είδους βοηθώντας τον άνθρωπο να κάνει την σύνδεση μεταξύ των σφαγών και του συσκευασμένου προϊόντος που βρίσκει στα καταστήματα. Όμως όταν αυτός αποπολιτικοποιείται και αποκόβεται από την αμφισβήτηση των εξουσιαστικών σχέσεων που συνδέουν τους ανθρώπους και οι οποίες προεκτείνονται και στα μη ανθρώπινα ζώα, τότε μας δείχνει και τα όρια του.
Ο βιομηχανικός τρόπος παραγωγής, που χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον ορυκτά καύσιμα και είναι η αιτία της κλιματικής αλλαγής, αποδίδει κέρδη στους καπιταλιστές/εξουσιαστές και γι’ αυτό τον συντηρούν, τον προστατεύουν και τον επιβάλλουν. Ταυτίζεται σήμερα με την καταστροφή του φυσικού κόσμου, την μόλυνση υδάτων, την ρύπανση του περιβάλλοντος και ως εκ τούτου, έμμεση ή άμεση θανάτωση αμέτρητων ζώων. Για παράδειγμα, για να παραχθεί το φοινικέλαιο πάνω 300000 διαφορετικά είδη ζώων πεθαίνουν από ασιτία εξαιτίας της αποψίλωσης των δασών ή δολοφονούνται άμεσα από τον άνθρωπο με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τους ουρακοτάγκους, ενώ γίνεται εκτοπισμός αυτοχθόνων λαών, καταστροφή κοινοτήτων που εξαρτώνται από τα δάση και καταναγκαστική παιδική εργασία. Από αυτό τον κανόνα δεν εξαιρείται η βίγκαν βιομηχανία με τα προϊόντα της, αφού ο τρόπος παραγωγής παραμένει βιομηχανικός και οι σχέσεις παραγωγής παραμένουν καπιταλιστικές και εκμεταλλευτικές.
Αν ο βιγκανισμός αποποιηθεί την πολιτική του φύση, τότε μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει μία μόδα που θα έχει αφομοιωθεί πλήρως από το σύστημα. Έτσι οι εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές σχέσεις ανθρώπου από άνθρωπο δεν θα αμφισβητηθούν, ενώ τα μη ανθρώπινα ζώα θα συνεχίσουν να υποφέρουν και να μένουν τελείως απροστάτευτα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες κάθε είδους, ακόμα και αν έχουν εξαλειφθεί πλήρως τα ζωικά συστατικά στα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε. Η καταπίεση του ανθρώπου δεν είναι ξεχωριστό φαινόμενο από την καταπίεση των μη ανθρώπινων ζώων. Η δουλεία και η πατριαρχία αρχίζουν να εμφανίζονται με την εξημέρωση των ζώων και την χρήση τους ως ιδιοκτησία από τον άνθρωπο και πιο συγκεκριμένα τον άντρα. Σήμερα οι εξουσιαστικές σχέσεις είναι τόσο πολύ διευρυμένες, πολύπλευρες και σύνθετες που εθελοτυφλεί όποιος θέλει να απομονώνει την εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων από το πολιτικοοικονομικό σύστημα που διέπει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Όλα τα πολιτικοοικονομικά συστήματα της ιστορίας όριζαν τις εκμεταλλευτικές σχέσεις και χωρίς την ολική ανατροπή τους δεν μπορεί να υπάρξει ανατροπή αυτών των σχέσεων.
Η μη συμπερίληψη όλων των παραπάνω στον ιδεολογικό πλαίσιο του βιγκανισμού αποτελεί εκτροπή από τον κεντρικό του στόχο που είναι η μη εκμετάλλευση των ζώων. Η κυριαρχία έχει πολύ πιο αποτελεσματικά μέσα από αυτό της καταστολής για να φέρει στα μέτρα της ένα κίνημα και αυτό έχει ήδη αρχίσει να το πετυχαίνει με το βίγκαν κίνημα δημιουργώντας καινούριες αγορές για πολλά κέρδη, διατηρώντας έτσι την συνθήκη χωρίς την οποία δεν επιβιώνει. Δηλαδή την διαρκή κατασκευή επίπλαστων αναγκών μέσα από την οποία συντηρείται η ασταμάτητη μαζική παραγωγή προϊόντων και διαρκής κίνηση του χρήματος, με ότι συνεπάγεται αυτό για τον φυσικό κόσμο. Εμείς σε όλο αυτό αντιτάσσουμε έναν τρόπο ζωής απελευθερωμένο από την καταναλωτική κουλτούρα, βασισμένο στην συνείδηση των πραγματικών αναγκών και αποδεικνύοντας στην πράξη πως ο βίγκαν τρόπος ζωής δεν είναι είδος πολυτέλειας όπως μας υποδεικνύει η κυρίαρχη προπαγάνδα, αλλά ούτε και ένα απολίτικο κίνημα χωρίς συνείδηση του συνολικού συμπλέγματος εξουσίας.